امام مهربانی‌ها

همیشه باغ لبش غنچۀ تبسم داشت

که خنده با لب نورانیش تفاهم داشت

 

تمام عمر شریفش، مکارم‌الأخلاق

به لحظه‌لحظۀ اوقات او تجسم داشت

 

اگر امام رئوف است، بس‌که همواره

به سینه دغدغۀ مشکلات مردم داشت

          

برای رزق تمامِ کبوتران شهر

حیاط خانۀ آقا همیشه گندم داشت

 

هر آنکه جرعه‌ای از جام معرفت نوشید

سری به خاک قدوم امام هشتم داشت

 

و هر فرشته برای تبرک بالش

به خاک راه امامِ‌رضا تیمم داشت

 

برای ما به‌ جز این آستان پناهی نیست

از آسمانِ حرم تا بهشت راهی نیست

یوسف رحیمی

به مهربانی امام‌رضا(علیه‌السلام)

همیشه قبل هر حرفی برایت شعر می‌خوانم

قبولم کن، من آداب زیارت را نمی‌دانم

نمی‌دانم چرا این‌قدر با من مهربانی تو

نمی‌دانم کنارت میزبانم یا که مهمانم

نگاهم روبه‌روی تو بلاتکلیف می‌ماند

که از لبخند لبریزم، که از گریه فراوانم

به دریا می‌زنم، دریا ضریح توست، غرقم کن

در این امواج پرشوری که من یک قطره از آنم

سکوت هرچه آیینه، نمازم را طمأنینه

بریز آرامشی دیرینه در سینه پریشانم

تماشا می‌شوی آیه به آیه در قنوت من

تویی شرط و شروط من، اگر گاهی مسلمانم

اگر سلطان تویی دیگر ابایی نیست می‌گویم:

که من یک شاعر درباری‌ام مداح سلطانم

سیدحمیدرضا برقعی